Gewoon genieten!
7 augustus 2012 - Mueang Rayong, Thailand
In de vroege ochtend staan we op, Ivon gaat hardlopen, ik plant mezelf op the beach in een ligstoel. Binnen is het koud, buiten warm. Gek, thuis heb ik dat altijd andersom. Zo vroeg aan het strand liggen is gaaf!!
Wat een rust. De kinderen duiken de eerste dag gelijk in het zwembad, de tweede dag is het nog even voor de buis liggen, de derde dag word al gevraagd wat het programma van die dag wordt. Voor ons, als entertainers van de kinderschare is het nu mooi geweest. We pakken hier de rust en genieten. Bij dat antwoord duikt ieder weer gewoon het zwembad of de zee in en is de discussie even van tafel.
Wij genieten dus (deden we al hoor), hebben het ook verdiend (vinden we zelf). Na het hardlopen van Ivon (ik loop niet mee, heb een blessure, snap je natuurlijk wel) duiken we samen de zee in. Heerlijk, de zee is dan nog niet besmet door de andere gasten hier. Weer rust dus. Daarn is het ontbijten, de kinderen zijn er dan ook klaar voor. Alhoewel, Chris moeten we dan nog wel oppompen. Ruben maakt er een kunst van om Chris telkens op verschillende manieren wakker te maken, variërend van water tot aan commandotaal. Het ontbijt is zo uitgebreid, dat ik in ieder geval besluit om er een 4-gangenontbijt van te maken. Ook weer heerlijk.
Wat doe je dan na het ontbijt?
Niet veel dus, zwemmen in het zwembad, zwemmen in zee, lezen, kijken naar bijzondere badgasten, weer zwemmen, volleyballen etc. Dit totdat je aan een lekker drankje in de middag toe bent. Weer genieten dus.
In de avond is het eten/dineren op het terras aan zee. Goed eten hebben ze hier! Beetje kletsen met de Thaise bedienden, fotootje er bij en vooral praten over de kinderen. Dat vinden ze altijd interessant. De wenkbrauwen van de Thaise dames fronsen als we over Matthijs vertellen. 21 jaar en nog niet getrouwd, jee, kijkend naar ons allen (hahaaaa) zegt een van hen dat het vast een Nice Guy moet zijn. Dus Matthijs........ze hebben hier ook boten, maar weinig stuurlui.
Na lekker te hebben gegeten en uitgebuikt, stappen we weer onze hut aan zee in.
De volgende dag voltrekt zich hetzelfde ritueel.
Saai hé, maar wat genieten wij!!!!!
Wat een rust. De kinderen duiken de eerste dag gelijk in het zwembad, de tweede dag is het nog even voor de buis liggen, de derde dag word al gevraagd wat het programma van die dag wordt. Voor ons, als entertainers van de kinderschare is het nu mooi geweest. We pakken hier de rust en genieten. Bij dat antwoord duikt ieder weer gewoon het zwembad of de zee in en is de discussie even van tafel.
Wij genieten dus (deden we al hoor), hebben het ook verdiend (vinden we zelf). Na het hardlopen van Ivon (ik loop niet mee, heb een blessure, snap je natuurlijk wel) duiken we samen de zee in. Heerlijk, de zee is dan nog niet besmet door de andere gasten hier. Weer rust dus. Daarn is het ontbijten, de kinderen zijn er dan ook klaar voor. Alhoewel, Chris moeten we dan nog wel oppompen. Ruben maakt er een kunst van om Chris telkens op verschillende manieren wakker te maken, variërend van water tot aan commandotaal. Het ontbijt is zo uitgebreid, dat ik in ieder geval besluit om er een 4-gangenontbijt van te maken. Ook weer heerlijk.
Wat doe je dan na het ontbijt?
Niet veel dus, zwemmen in het zwembad, zwemmen in zee, lezen, kijken naar bijzondere badgasten, weer zwemmen, volleyballen etc. Dit totdat je aan een lekker drankje in de middag toe bent. Weer genieten dus.
In de avond is het eten/dineren op het terras aan zee. Goed eten hebben ze hier! Beetje kletsen met de Thaise bedienden, fotootje er bij en vooral praten over de kinderen. Dat vinden ze altijd interessant. De wenkbrauwen van de Thaise dames fronsen als we over Matthijs vertellen. 21 jaar en nog niet getrouwd, jee, kijkend naar ons allen (hahaaaa) zegt een van hen dat het vast een Nice Guy moet zijn. Dus Matthijs........ze hebben hier ook boten, maar weinig stuurlui.
Na lekker te hebben gegeten en uitgebuikt, stappen we weer onze hut aan zee in.
De volgende dag voltrekt zich hetzelfde ritueel.
Saai hé, maar wat genieten wij!!!!!
als ik dit zo lees, hebben jullie lamballen tot een kunst verheven. Zou je zomaar jaloers op kunnen worden. Zeker als je bedenkt dat de maximumtemparatuur hier hoogstwaarschijnlijk minder is dan het "koudste" moment bij jullie.
Geniet er nog maar van, de werkelijkheid (=Nederland) komt toch al snel genoeg