1 augustus, langs de Mekong

We rijden nu van Chiang Kahn naar Nong Khai langs de Mekong rivier. Ene kant Laos, andere kant Thailand.
Vanochtend om kwart voor 6 opgestaan om bij de dagelijkse processie te zijn en mee te doen. Monikken lopen door de straten en krijgen van de mensen eten en drinken. Wij zitten ook op onze knieen aan de weg. Oma ( van de guesthouse) heeft mandjes voor ons samengesteld. Hierin zit een mandje met sticky rice, repen chocolade en drinken. Monikken stoppen voor ons en wij stoppen een bolletje (door ons zelf gekneed) rijst met drinken of een reep in het mandje van iedere monnik. Daarna prevelen of zingen de munks een dankgebed. Zo gaat dat een tijdje door. Kim is de laatste met het weggeven van de chocoreep??!
Na afloop duiken de kinderen nog even in bed. Ivon en ik gaan met Nok (half 7!) naar de lokale markt. Daar loopt ook een monnik, die zijn mandje dus snel gevuld heeft en daardoor ook in staat is om zelf uit te delen. Slim!
Om 8 uur hebben we een werelds ontbijt bij de buren van ons guesthouse, pannekoeken, ommeletten, geroosterd brood, fruit en koffie!
Na vertrek hebben we even oponthoud door een processie van de schooljeugd. Allemaal netjes in het wit of met uniform. Moeten we in Nederland ook maar weer doen, haal je de spijbelaars er overdag zo tussenuit.
Via een Boeddha-uitkijkpost (waar we eindelijk een aap zien) rijden we naar een lokaal bedrijfje waar kokoskoekjes worden gemaakt. We stoppen nog even bij een viewpoint over de Mekong en rijden verder langs de Mekong. We gaan over een bar slechte weg langs schamele huisjes en rijstvelden waar rijst wordt geplant (zie foto). Mooi hoor, het gewone leven.
De Mekong is een bruine kolkende massa water (nog geen monster gezien!!!). Het water staat nu hoog en er drijft behoorlijk wat hout door. Naar horen zeggen komt dat, omdat de Chinezen door het slechte weer daar een dam hebben opengezet.
De weg is af en toe behoorlijk slecht. Onze chauffeur negeerde aan het begin een blokkade met omleidingspijl. Ik weet het gevolg nu wel: af en toe stuiteren en soms over smalle geimproviseerde bruggetjes rijden. Wel leuk.
We meanderen met de Mekong mee. Wat is het toch een brede gigant, wel wat anders dan de rijn of ijssel. In de watermassa vol met drijvend hout liggen zo nu en dan ook 'eilandjes' of begroeide zandbanken. Het lijkt me een hel toer om hier met een schip over te varen. Los van veerbootjes hebben we ook nog maar 1 schip gezien (stroomafwaarts). Matthijs, een uitdaging!
We komen langs wat rubberplantages, waar de bakjes onder aan de stam van de bomen hangen. Rubber vormt na rijst schijnbaar een goed exportproduct.
We gaan naar het Phu Prabat historical park. Hier zijn de eerste levens en cultuurverschijnselen van Thailand en Laos te zien. Het is in feite na de ijstijd door ijs en water uitgeschuurd zandgesteente, waar mooi vormen en holen uit ontstaan zijn (zie foto's). Het heeft als verblijfplaats van jagers en dat soort volk gediend, getuige ook de rotsschilderingen. Mooi. Ruben zag een rose hol, Nok vatte dat niet helemaal.
Hier zijn ook de voetstappen van Boeddha te zien, waarbij er dus ook tempel en gebedsachtigen voorlopers van het huidige Boeddhisme te zien zijn. We lopen er zo'n 2 uur rond en stappen daarna de bus in om naar Nong Khai aan de Mekong te gaan. Daar hebben ze vast weer een zwembad waar we in kunnen duiken, want het is warm geworden!
Zwembad is overigens niet bar veel, hotel ook niet. Vergane glorie en iets te ver buiten het centrum. Wel een mooi terras bovenop, daar gegeten onder begeleiding van een lokale beroemde eenmansband, met vervolgens wat zangeressen die op de verkeerde plek stonden!
Morgen naar Laos?!