Boeddha en de koning: the Way of live

3 augustus 2012 - Chiang Khan, Thailand

Ik ga geen geloofsbelijdenis doen of iets wat daarop lijkt, maar ontwijken van "the way of live" is niet mogelijk. Het gaat dan eigenlijk over Boeddhisme en het koningshuis Het land is doorspekt met enerzijds de liefde voor de koning en anderzijds het geloof in Boeddha. De koning (en zijn vrouw, zoon en andere kinderen) zie je overal, op plaatjes en foto's. Overal hangen de gele vlaggen van het koningshuis. Een zichzelf respecterend bedrijf(je) heeft minstens een grote foto of poster van de koning voor of in het bedrijf hangen.  Niet een cartoonachtig kunstwerk, zoals bij Beatrix, maar gewoon een keiharde foto. Bij de baas/directeur staat een foto op het bureau, niet van zijn vrouw, maar van de koning. Zie ik al een foto van Beatrix op mijn bureau staan, of als magneet op het dashboard in de auto? Ik wacht mijn reincarnatie wel af, nu dus even niet. Thai houden dus van de koning, het zit in het dagelijks leven.
Dat ruim 90% van de Thai Boeddhist zijn ontloop je niet. Torenhoog steken bij Chiang Mai, Lampang, Chiang Kahn en Nong Kahn de gouden beelden van Boeddha of monniken af boven de horizon. Is wel wat anders dan een kerktoren. Om de paar honderd meter kom je in een dorp of stad wel een tempel tegen, allen mooi, schoon en kleurrijk. Afhankelijk waar je zit prijken de dieren of beeltenissen majesteus af naast de zittende, liggende of staande Boeddha's. Langs de Mekong zijn het vooral de Naga's oftewel 7 of 9-koppige slangen. Tussen de tempels zijn er diverse winkeltjes waar je offers in de vorm van bloemen, kransen of beeldjes kunt kopen. In de huizen en bij bedrijfjes staan eigen tempeltjes. Nok leidt ons door dit alles met verklaringen, ervaringen en achtergronden. In de auto praten we er ook uitgebreid over. Het is een manier van leven, niet een eenrichtingsweg waar je niet van af mag wijken, die mensen raakt en maakt zoals ze zijn: buitengewoon. Mensen lachen, zijn vriendelijk en respectvol. Of het nu wel of niet echt is, ze doen het wel. Of zoals B, onze trekking gids, uitlegt: sla een willekeurige Thai op z'n smoel, roep dan met de handen in gebedsvorm voor je hoofd "khatoot kaap" (=fonetisch) en 5 minuten later zit je gezellig samen wat te drinken. Ik stel me bij dit alles Nederland even voor.................
Bij de Boeddha sculpturen van Nong Kahn krijgt Ivon een flesje water van een vrouw, als geste en voor onze twins die dorst hebben. Met harde stem laat zij weten dat wij goede mensen zijn, wij hier thuishoren en ook zeker (zo Garuda wil) hier terugkomen.........na reincarnatie. We zijn benieuwd hoe, zeker omdat je 500 keer kunt reincarneren voordat je Nirvana bereikt. Hiermee bereik je ongeveer wel alle species van Darwin, ook degene die je niet wilt (bedenk dat zelf maar). Er is dus nog hoop!
In de tempel bij de liggende Boeddha in Bangkok krijgt Chris een zegen van een oudere monnik, door een zacht tik met een gevouwen doek op het achterhoofd. Ben benieuwd!
Tussen Pitsanoluk en Chiang Kahn gaan we naar een tempel op een heuvel, ook weer enorm. Hier hangt weer een hele cultuur aan vast. Ondanks.........offeren wij hier ook wat, voor "onze" dierbaren (Maria en Ingrid). Kim en Britt voltrekken de ceremonie (begeleidt door Nok) door kaarsjes aan te steken, wierookstokjes smeulend en rokend in een offerbak te steken en tenslotte door gouden snippers te plakken op Boeddhabeelden. Want deze dames zijn en waren voor velen van ons ook goud waard!!!!
De foto's laten genoeg zien van het door Boeddhisme doorspekte leven!